Eerder vandaag.
Vanmorgen zijn we voor de tweede keer naar het Volcanoes National park gereden, waar we de werkelijk schitterende Kilauea Iki trail hebben gelopen. We begonnen met schitterend weer en toen we bij de auto terug kwamen begon het te regenen. Het weer kan hier dus best snel omslaan. Na de wandeling willen we met de auto afdalen naar zeeniveau waar o.a. de Sea Arch te zien is die is ontstaan is na een vulkaanuitbarsting.
Chain of Craters road.
Als we uitgerust zijn van de mooie wandeling, starten we de auto en zoeken de Chain of Craters road. Dit is een 31 km lange weg naar zeeniveau. Je daalt steeds verder af.
Het lavaveld bij de Kealakomo Overlook.
We komen voortdurend langs allemaal kraters die in het verleden allemaal zijn uitgebarsten. Bij veel van die kraters stappen we uit om te kijken, maar het gaat steeds harder regenen, dus op een gegeven moment is het niet echt heel aangenaam om er telkens uit te gaan.
De Pauahi krater een beetje in de mist.
Maar met die regen en lichte mist, krijgen de kraters wel iets geheimzinnigs. Dit zien we vooral als we de Pauahi krater bekijken.
Einde van de weg.
Uiteindelijk komen we bij het einde van de weg. De weg liep tot 2003 veel verder door maar door de uitbarsting van dat jaar is de weg overspoeld door lava.
We parkeren de auto en doen onze regenjassen aan. Vervolgens lopen we verder naar het door lava overspoelde deel van de weg. Dat blijkt toch nog een aardig stukje lopen, zeker met de toch wat vermoeide benen na de Kīlauea Iki wandeling van daarnet.
Uiteindelijk is het wel een mooi gezicht hoor. De asfaltweg is echt overspoeld door lava.
De asfaltweg is overspoeld met lava.
Iets verderop zien we ook nog een verkeersbord schuin in de hard geworden lava steken.
Het verkeersbord (Road Closed) stond eerst naast de weg.
Het is er wel vrij druk en echt heel veel is er verder niet meer te zien, dus lopen we weer terug naar de parkeerplaats.
Sea Arch.
Vlakbij de parkeerplaats is ook nog de Hōlei Sea Arch te zien. De steile lavakust, waar lava in zee was gestroomd, was op een aantal plaatsen uitgesleten door weer en wind zodat een Arch kon ontstaan. De iets meer dan 27 meter hoge Sea Arch waar we naar kijken is ongeveer 550 jaar geleden ontstaan en zal t.z.t. door de voortdurende erosie in de zee verdwijnen.
Indrukwekkende golven beuken op de Sea Arch.
De zee is, o.a. door het ruwe weer, mooi woest. Het is een mooi gezicht om de soms zware golven tegen de kust aan te zien (en horen) slaan.