Plan voor vandaag.
Een paar dagen geleden reden we naar het Volcanoes National park, maar toen kwam de regen, bij het park, echt met bakken uit de lucht. We willen vandaag eigenlijk graag de Kilauea Iki trail lopen.
De weersvooruitzichten voor vandaag zijn een beetje positief: de regenkans is 60-70%. Morgen wordt het nog wat beter, maar we willen daar toch liever niet op wachten.
De rit er naartoe.
De rit naar het National park gaat heel vlotjes.
De weg richting Volcanoes Nat. park, voert mooi langs de kust.
Het weer vandaag is vele vele malen beter dan een paar dagen geleden. In de buurt van het park betrekt het klein beetje maar daarna is het weer snel mooi helder. We zijn zeer hoopvol dat we met goed weer kunnen gaan wandelen.
Plannen in het park.
Het plan is om eerst even langs het Visitor center te gaan om daar te informeren of de wandeling: de Kīlauea Iki trail, open is. Als dat het geval is rijden we naar de start van deze wandeling, vlak bij het Visitor center om daar de wandelschoenen aan te doen.
Na de Kilauea Iki trail willen we dan doorrijden naar de Chain of Craters road om af te dalen naar zeeniveau zodat we de weg kunnen bekijken die in 2003 overspoeld was door lava. Tot slot willen we dan nog de Crater Rim Drive rijden naar het Jagger Museum waar we naar de stomende kratermond kunnen kijken. Als we dat állemaal hebben gezien en gedaan kunnen we terug naar het hotel.
Naar het begin van de Kilauea Iki trail.
In het Visitor center kopen we een wandelboekje waar o.a. de Kīlauea Iki trail uitgebreid in beschreven wordt. We rijden makkelijk en snel naar het begin van de wandeling waar we onze wandelschoenen aan doen. We twijfelen nog of we onze wandelstokken meenemen.
Wandelen in perfecte omstandigheden.
Om 10:30 uur beginnen we aan de Kilauea Iki trail.
Vanaf de Overlook kijken we naar de kratermond en in de verte de rokende Halema’uma’u krater.
De Overlook.
Het is echt schitterend weer, een prima temperatuur en het zicht is prima vanuit de Overlook waar we beginnen. We kunnen de rokende kratermond, even verderop prima zien. Wat blauwe rook ontsnapt.
De rokende krater van de Halema’uma’u kunnen we goed zien.
Het boekje dat we kochten voor deze wandeling verschaft ons zeer veel info.
Zo moet het er, vanaf de Overlook, uit gezien hebben tijdens de uitbarsting.
Afdalen.
De Kilauea Iki trail is echt super mooi. Een werkelijk schitterende wandeling eerst door een groot stuk regenwoud. Regenwoud zoals dat er in 1959 ook uitgezien moet hebben vlak voordat de vulkaan hier uitbarstte. Veel mooie planten die bij ons als kamerplant verkocht worden staan hier mooi en groot in bloei. Het bos is heel vochtig en het is lekker warm. Daar de Kilauea Iki trail hoog begint, hebben we telkens een goed uitzicht op waar het lavameer en de krater zijn.
Tijdens de wandeling, kijken we neer op het meer met gestolde lava. De mensen daar beneden zijn bijna niet te onderscheiden.
De piepkleine mensjes die we zien lopen beneden ons maken het perspectief compleet.
Steeds verder dalen we af tot we op een gegeven moment de definitieve afdaling maken uit het bos naar de ‘vloer’ van gestolde lava.
Het eerste stuk van de lavarand gaat behoorlijk steil omlaag. Dit is de zgn ‘badrand’. Het lavameer is in vloeistofniveau tijdens de uitbarsting sterk gedaald waardoor de badrand ontstond.
Op de gestolde lava.
Na het eerste zeer hobbelige deel komen we op vlakker terrein. Op sommige punten lijkt het net een bevroren watervlakte in de winter, waar het water soms ook daalt onder het ijs. Het ijs scheurt dan en ijsschotsen komen schuin te staan. De ijsschotsen zijn nu alleen geen bevroren water maar gestolde lava.
Dit zijn toch net ijsschotsen?
Gestolde lava weegt inderdaad heel weinig. Met 1 hand til je met gemak grotere stukken steen op. Je moet alleen erg oppassen op alle scherpe uitsteeksels. Die zijn echt razend scherp. De gestolde lava heeft ook allerlei mooie kleuren door de verschillende temperaturen waarop het uit de krater is gespoten.
Het lavameer dat ontstond tijdens de uitbarsting heeft uiteindelijk een diepte van ongeveer 100 meter gekregen. Het heeft ongeveer 30 jaar geduurd voordat alle lava is gestold. Het schijnt nu nog steeds te gebeuren dat er af en toe gas ontsnapt. Je ziet dat aan wit gekleurde strepen in de vloer.
We wandelen vol bewondering over de ‘vloer’ van het lavameer. We maken vele foto’s en filmen ook veel. Het is echt een bijzondere ervaring om te lopen over de restanten van dat natuurgeweld. Vooral omdat we eerst door het regenwoud hebben gelopen, kunnen we zo goed het contrast zien en merken t.o.v. het kale deel waar het gloeiend hete lavameer heeft gestaan.
Als we aan de overkant van het lavameer aankomen kijken we vol bewondering en verbazing terug naar waar we vandaan kwamen.
We zijn nu aan de andere kant van het lavameer. Linksachter de kratermond waar de lava uit stroomde tijdens de uitbarsting.
Terug omhoog.
De klim omhoog is wat zwaarder.
Ook op dit deel is het contrast weer schitterend. Eerst de kale open vlakte waar het lavameer heeft gestaan en dan opeens het alles overheersende groen.
Nog even door de Thurston Lava tube.
Als we boven zijn aangekomen, lopen we ook nog even door de Thurston Lavatube. We zijn helaas niet de enige toeristen die dit doen, maar het is wel heel aardig. Deze tube is in 1913 ontdekt en aan het plafond hingen lava-stalagtieten, maar die zijn helaas allemaal meegenomen. Door deze buis heeft gloeiend hete lava gestroomd.
We lopen door de Thurston Lava tube.
Als we weer boven zijn op de parkeerplaats (de Lavatube ligt wat verder naar beneden) moeten we nog terug lopen naar de parkeerplaats en Overlook waar we begonnen waren. Dit pad loopt weer langs de Rim zodat we steeds kunnen blijven genieten van het mooie uitzicht. Tot onze verbazing zien we echter dat er nu een vage mist boven de vallei hangt.
Het weer slaat hier snel om!
Als we bij de auto aan komen begint het een klein beetje te druppelen. We hadden onderweg wel vaker af en toe wat druppels gevoeld, maar meenden dat die van de natte bladeren waren gevallen. Als we echter in de auto zitten begint het toch écht te regenen! De hele Kilauea Iki trail was het schitterend en warm weer geweest en wij zitten in de auto of het begint te regenen. Dat is, voor ons, nog eens écht geluk hebben!!
Vanuit de auto zien we dat het mooie wijdse uitzicht bijna geheel is verdwenen achter de zware wolken die nu boven de vallei hangen. De mensen die nu bij de Overlook komen kijken zien er nauwelijks iets van. Dit vinden we voor deze mensen wel zielig.
Als we terug bij de auto zijn, is er bijna niks meer van het oorspronkelijke schitterende uitzicht te zien.