Tocht van vandaag.
Vanmiddag hebben we uitgebreid rond gekeken bij het Pu’uhonau O Honaunau historical park. Dat was een erg indrukwekkend bezoek.
Op de heenweg daar naartoe hadden we gezien dat we langs de Kona Historical Society reden. Als we wegrijden bij het Pu’uhonau O Honaunau historical park lijkt het een leuk idee om even te kijken wat dat nou eigenlijk is. We weten dat in Nederland de Kona koffie erg duur is, maar verder weten we hier niks van.
We hadden van de conciërge van ons hotel gehoord dat de Kona Historical Society leuk was omdat het gecombineerd was met de Kona Coffee living history farm. We weten absoluut niet wat we kunnen verwachten, of ze vandaag open zijn en of ze nog open zijn als we er om 4 uur aankomen.
Kona Historical Society.
TomTom herkent het adres dat we invoeren en we rijden er dus snel naartoe. Als we de auto parkeren staat er een vrouw te wenken. Ze roept dat ze net wil beginnen met de laatste (gratis) tour over de Coffee-farm. Daar hebben we wel zin in dus stappen we snel uit en voegen ons bij de groep.
Rondleiding.
Peggy, de vrouw die ons rondleidt, heeft (overduidelijk) een vast verhaal dat ze vertelt.
De familie Greenwell exploiteert sinds 1880, een koffieplantage op the Big Island. De Kona Historical Society was de eerste zaak die de koffie van de familie Greenwell verkocht.
Koffieplanten schijnen vrij kritisch te zijn wat betreft de temperatuur en deze temperatuur klopt precies in een beperkt gebied op dit eiland. Rond de 300 koffieboeren leveren hun koffiebonen aan Greenwell die ze vervolgens verwerkt en brandt.
Grote zakken met koffiebonen van een toeleverende koffieboer worden afgeleverd.
Op het gebied waar we rondgeleid worden staan ook heel veel eigen koffieplanten. De planten kunnen heel hoog worden, maar dan kunnen de bonen niet heel gemakkelijk meer geplukt worden. Vandaar dat de planten nu op een maximale hoogte gehouden worden.
Koffiebonen zoals ze aan de struik groeien.
Als de koffiebonen rijp zijn, krijgen ze een rode kleur. Als ze deze kleur hebben moeten ze binnen 24 uur geoogst worden anders gaan ze bederven.
Als de boontjes geplukt zijn, moet eerst de rode buitenste schil eraf gehaald worden. Met deze rode schil wordt nu Kona Red gemaakt. Dit is een drankje.
Als de rode schil is verwijderd, moeten er nog 2 andere schilletjes af en dan pas kan het boontje gedroogd worden.
Van links naar rechts: een klein schilletje, de buitenste rode schil en de te drogen koffieboon.
Eerst gebeurde dat drogen gewoon aan de lucht, maar dan duurde het 6-7 dagen. Dat was met de hoeveelheid koffiebonen die nu verbouwd worden, niet meer reëel. Het drogen van de koffiebonen gebeurt nu op een soort super grote metalen vloer. De vloer wordt van onderen verwarmd. Boven de metalen vloer is een schuin golfplaten dak. Dat dak kan weg geschoven worden. Het drogen kost op deze manier nog ‘slechts’ 30 uur.
Als de bonen gedroogd zijn, worden ze (machinaal) gesorteerd op grootte om uiteindelijk in grote zakken gedaan te worden.
De 1-na-laatste stap is het roosteren van de boontjes. Door de temperatuur en de duur van het roosteren te variëren, worden verschillende koffiesmaken gecreëerd. De laatste stap is het goed verpakken van de koffie.
Proeven én kopen.
Na de rondleiding kunnen we de diverse ‘blends’ proeven om te bepalen welke smaak we willen kopen. In grote thermoskannen zitten de verschillende smaken, maar de koffie die uit deze kannen komt, is naar onze maatstaven een beetje slap (zoals veel Amerikaanse koffie trouwens).
We kopen uiteindelijk 2 pakken 100% Kona koffie gekocht.
Om ongeveer 5 uur stappen we weer in de auto en rijden terug naar het hotel.