De reis naar Yellowstone.
Vandaag gaan we voor de tweede keer naar het Yellowstone national park.
In de zomer van 2010 waren we hier voor de eerste maal. We hadden toen een hotel in West Yellowstone en het park heeft toen een verpletterende indruk op ons gemaakt. Het park is echter zo enorm groot, dat we in de evaluatie van de vakantie van dat jaar hadden voorgesteld dat we een volgende keer dat we Yellowstone zouden bezoeken, we dan beter bij de noord-ingang van het park kunnen verblijven zodat we het noordelijke deel van dit gigantische park ook makkelijk kunnen zien.
Ander hotel dan in 2010.
Vandaar dat we dus dit jaar in de plaats Gardiner een hotel hebben laten boeken. Gardiner ligt aan de noord-ingang van Yellowstone national park.
Om 10:15 uur rijden we weg uit Helena. Zo laat zijn we deze vakantie nog niet vertrokken, Maarja het is wel vakantie en we hebben geen haast, dus hebben we er ook geen probleem van gemaakt.
De reis verloopt voorspoedig. Het is schitterend weer, een strak blauwe lucht en een temperatuur van rond de 25-26 graden. Heerlijk.
Om 13:25 zijn we bij het hotel in Gardiner, bij de noord ingang van Yellowstone. We kunnen gelukkig al in onze kamer, dus laden we onze spullen uit en gaan eerst lunchen, met onze eigen lekkere boterhammetjes.
Mammoth Hot springs Terraces.
Als de honger en dorst gezakt zijn, stappen we in de auto en rijden naar de ingang van Yellowstone. Het dorpje Gardiner is wat ‘gewoner’ dan het dorpje bij de west ingang waar we in 2010 zaten. Dat was eigenlijk alleen maar toeristisch. Hier is het uiteraard ook erg toeristisch maar Gardiner komt wat normaler over.
Yellowstone was het eerste nationale park dat in Amerika is opgezet. Bij de ingang hier in Gardiner staat daar nog een soort herdenkingspoort van.
“For the benefit and enjoyment of the people” (1-3-1872).
Het was destijds een bijzonder idee om een stuk land te beschermen tegen allerhande zaken zodat het schitterende natuur kon blijven.
Bij de ingang van Yellowstone krijgen we een kaart en ander materiaal.
We rijden eerst naar de Mammoth Hot springs Terraces rijden. Deze liggen vlak bij de noord ingang. Er staan al erg veel auto’s geparkeerd maar we vinden snel een parkeerplaats. Alles is hier altijd super goed georganiseerd dus al snel lopen we over de houten vlonders naar de Lower en Upper terraces.
De Lower terraces.
De Lower terraces zijn echt oogverblindend mooi, letterlijk en figuurlijk.
Warm, heet en stinkend water kolkt hier overal naar beneden.
Vrij hoog boven ons stroomt gloeiend heet water uit een bron waarna het via allerlei kanaaltjes en stroompjes naar beneden stroomt, onderweg allerlei kleuren achterlatend, door de verschillende bacteriën die zich in het ‘water’ bevinden. De kleuren lopen uiteen van fel fel wit (extra fel ook nog eens door de felle zon die erop schijnt) naar donker bruin. Alles glinstert en overal zie je nieuwe mooie vormen. Het is echt schitterend.
We fotograferen en filmen er op los. We lopen er zeker 5 kwartier rond. Om 15:45 zitten we weer in de auto en drinken we, uit de lekkere koele koelbox, een koel drankje. Handig hoor.
Tower Roosevelt.
We willen nog niet meteen terug naar ons hotel, dus besluiten we richting Tower Roosevelt te rijden. We komen dan langs wat watervallen en zien misschien nog wat wilde dieren. Als we bij de Tower zijn, kunnen we bepalen wat we dan doen: nog een stuk rijden of omkeren.
Op de weg naar de Tower zien we op 2 plaatsen heel veel auto’s geparkeerd staan. Dat is in Yellowstone meestal een teken dat er ergens dieren te zien zijn. Het lastige is dan alleen wel waar je je auto kan parkeren. In beide gevallen is de berm heel diep en durven wij het niet aan om de auto van de weg de berm in de rijden. We zijn bang dat we de onderkant van de (huur)auto beschadigen. We rijden dus toch maar door in de hoop dat we op de terugweg nog een kans krijgen om de auto fatsoenlijk en veilig weg te zetten.
Bij de Tower, zien we helemaal geen toren. Daar we allebei toch best moe zijn, besluiten we om te draaien en terug naar het hotel te rijden.
Op de weg terug, zien we gelukkig 2x beren. Ze zijn allemaal wel een beetje ver weg, maar we hebben vandaag in ieder geval dieren gezien.
Rond 17:40 uur zijn we, erg voldaan terug in Mammoth waar we rechtsaf willen afslaan naar Gardiner. We zien in Mammoth dan echter een hele kudde Elk (Wapiti). Overal staan bordjes dat je de Elk niet moet benaderen. Even later spreken we een Ranger die vertelt dat de Elk mensen echt aanvielen vooral omdat er nu jongen zijn. We maken wat foto’s en rijden dan echt terug naar Gardiner. Vlak voor de uitgang zien we nog een nieuwsgierige en fotogenieke berggeit die ook nog op de foto wil.
Rond 18:15 uur zijn we terug op onze kamer.
Plannen maken.
De volgende dag maken we na een best aardig complimentary breakfast plannen voor deze dag.
We willen de weg die we gisteren hadden gereden richting Tower Roosevelt nog een keer rijden, maar deze dan wel helemaal afrijden om daarna naar het zuiden te rijden richting Canyon Village om daar de Lower en Upper falls van dichtbij te bekijken. Dan willen we richting Norris rijden om daar het Norris Geyser Basin te bekijken. Daarna zijn we waarschijnlijk moe genoeg zijn om richting het hotel te rijden.
Via Tower Roosevelt naar Canyon Village.
De route naar Tower Roosevelt is erg mooi hoor, zo met het vroege licht. Vandaag zien we geen exotische beesten maar de uitzichten zijn magnifiek!
Als we de Roosevelt Lodge passeren, we waren gisteren tot de Lodge gekomen, komen we al snel bij wegwerkzaamheden. Daar staan we toch zeker een klein half uur stil voor we achter een ‘pilotcar’ langs de werkzaamheden mogen rijden. Als we de wegwerkzaamheden gepasseerd zijn, rijden we meteen door. Later realiseren we ons dat daar de Tower Fall waarschijnlijk is, die we nog willen zien. Dat moet dan maar een andere keer gebeuren.
De route richting Canyon Village is erg mooi met veel mooie vergezichten. Op een gegeven moment staan we aan de fysieke rand van de Yellowstone Caldera. We lezen op een info bord dat hier een gigantische vulkaan uitbarsting plaats heeft gevonden zeer lang geleden. Brokstukken van deze uitbarsting zijn tot in Texas en Californië terecht gekomen! Dat moet gigantisch geweest zijn.
In Canyon Village parkeren we de auto, lopen wat rond door de souvenir shop en gaan uiteindelijk lekker zitten met onze cooler en boodschappentas om lekker te lunchen. Dat voelt toch erg luxe, zelf je eigen boterhammetjes kunnen maken, geen geld uitgeven, eten wanneer je wilt (en dus niet in de rij hoeven staan om ergens te mogen zitten) en vooral gezond(er) eten.
De Lower- en Upper Falls.
Na de lekkere lunch, stappen we weer in de auto en rijden naar de North Rim Drive. We hadden hier 3 jaar geleden ook gereden, toen we op weg waren naar de oost uitgang. Wat we toen niet gedaan hadden, was naar de watervallen zelf toelopen. Dat willen we vandaag dus wel graag doen.
Eerst de Lower Falls.
We kunnen de auto meteen parkeren, pakken onze spullen en beginnen aan de afdaling naar de Lower Falls. Het is toch een redelijk steile afdaling, maar zoals alles hier in Amerika is het goed aangelegd en goed loopbaar.
Op een gegeven moment sta je dan naast het punt waar het water van de Yellowstone River zich 94 meter naar beneden stort.
Het water valt 94 meter naar beneden.
Wat een geweld, wat een kracht! Geweldig. Heel bijzonder om hier zo vlak naast te staan. In de diepte zien we hoe het water keihard op de rotsen slaat met veel schuim en een mooie regenboog. Dat is een heel indrukwekkend gezicht.
Dan de Upper Falls.
En dan moeten we weer terug naar boven. Als we bijna boven zijn, zien we een pad naar de Upper Falls. We hebben geen haast en 3 jaar geleden hadden we de Upper Falls helemaal niet gezien, dus slaan we dit pad in. Het lastige is alleen dat we nu wel graag onze wandelschoenen aan hadden gehad, want dit pad is wat minder goed begaanbaar. Zonder grote valpartijen komen we na een mooie, stille wandeling uiteindelijk bij de Upper Falls aan.
We moeten eerst nog een paar trappen afdalen om bij de Upper Falls te komen.
De Yellowstone River bij de Upper Falls.
Deze waterval is een stuk minder groot en indrukwekkend (het water valt hier ‘maar 33 meter naar beneden) als de Lower Falls. Toch is het ook hier mooi om te zien.
Als we weer bij de auto zijn, hebben we toch zo’n 4 mijl gelopen en dan smaakt een Ginger Ale en Mountain Dew uit onze koele cooler wel heel super lekker.
Het Norris Geyser Bassin, the Porcelain Basin.
De North Rim drive is een 1richtingsverkeer weg dus die rijden we helemaal af tot we weer uitkomen bij het Visitor en Education Center, waar we eerder lunchten.
Vervolgens rijden we naar Norris. Deze weg hadden we 3 jaar geleden al een keer gereden, maar dan alleen in omgekeerde richting (want we waren op weg naar de uitgang). Ook dit is weer een mooi stukje Yellowstone.
Bij Norris parkeren we de auto bij het Norris Geyser Basin. Het is er best druk.
Vandaag willen we eerst de Porcelain Basin zien en daarna de Back Basin. Het is heel leuk om hier weer rond te lopen.
Eerst Porcelain Basin.
Een geheimzinnige geiser bij the Porcelain Basin.
Je kijkt toch naar andere dingen en ziet meer de kleine details. De eerste keer zie je alleen de bijzondere vormen, mooie kleuren en de grote gehelen. Nu zien we hóe blauw het water is, hoe vreselijk mooi de kleuren oranje, felgroen, zwart en alle schakeringen daar tussenin zijn. We zien de hele kleine belletjes met gas die her en der boven komen.
Het is weer een hele belevenis. Drie jaar geleden hadden we de fel stoom en gas spuitende Black Growler Steam Vent gezien, en vandaag zien we deze nog een keer. We hebben nu echter het idee de felle stroom stoom en gas op een iets andere plaats uit de grond komt dan 3 jaar geleden. We weten niet of dat kan. In het hotel lezen we later in de gids van Lonely Planet van Yellowstone dat dit herhaaldelijk gebeurt.
Dan Back Basin.
Na de Porcelain Basin, steken we door naar de Back Basin. Daar aangekomen merken we echter dat we beiden best moe zijn, het is dan ongeveer 16:30 uur. We besluiten terug naar de auto te gaan en terug naar het hotel te rijden. Morgen willen we hier dan nog een keer terug komen om hier nog een keer fris rond te kijken.
De terugreis haar het hotel is ook weer mooi. Deze weg hebben we de vorige keer niet gezien.
Als we terug bij het hotel zijn, rekenen we uit dat we vandaag toch zeker 117 km gereden en 7 mijl gewandeld hebben. Dat is best veel. We snappen nu goed waarom we, terug n het hotel, best moe zijn.
Upper en Lower Terraces.
De volgende dag rijden we eerst naar de Upper Terraces. De Lower terraces hadden we de eerste dag dat we hier aankwamen, te voet gedaan. Bij de Upper Terraces zien we dat daar een weg doorheen loopt. Als we onder de eerste Geyser van de Upper Terraces rijden, vinden we deze zo mooi dat we meteen naar boven rijden en de auto parkeren.
De geisers bij de Upper Terraces.
Al snel lopen we over de boardwalk langs deze Geyser. Het is weer heel heel mooi. Veel verrassende kleuren en ook heel aparte, kristalachtige vormen in het water. Als we deze Geyser van alle kanten hebben bekeken, stappen we weer in de auto en rijden de weg langs deze Geysers verder af. De Geysers hier zijn verschrikkelijk mooi, maar de Geysers van de Lower Terraces vinden we toch net wat specialer en kleurrijker.
De Golden Gate.
De volgende stop is de overlook bij de Golden gate. Deze is genoemd naar de goudgele kleur van de rotsen. Een mooi hoog punt waar ze nogal wat moeite hebben moeten doen om de weg hier door te kunnen laten lopen. Uiteindelijk is buitenom de berg een brug gebouwd.
De Sheepeater Cliff.
Daarna rijden we naar de Sheepeater Cliff. Dit is een heel verrassende rand van een berg waarbij het net lijkt of er grote basalt keien keurig op elkaar gestapeld zijn en zo, als enorme torens, schuin tegen de helling aan leunen.
De Sheepeater Cliff.
De kolommen zijn een half miljoen jaar oud. De Sheepeaters waren indianen die bij de Shoshone-stam hoorden en die heel lang bij deze Cliff woonden.
Als we daar zo rondlopen, kan je bij wijze van spreken de indianen daar echt nog rond zien lopen, daar langs de rivier en op de vlakke stukken grond er omheen. Even je ogen dicht doen en je ziet ze zo lopen. We gaan aan een picknicktafel even zitten om iets te drinken. Het is een mooie plek daar.
De Obsidian Cliff.
We lezen dat 180.000 jaar oude lava, die snel afgekoeld is en omgevormd is tot obsidiaan te zien is bij de Obsidian Cliff. Veel bezoekers hebben echter het obsidiaan mee naar huis genomen. De Park Service heeft toen de paden langs deze Cliff afgesloten om te voorkomen dat er nog meer obsidiaan meegenomen werd.
We moeten er uiteindelijk 2 x langsrijden voor we in de gaten krijgen waar de Cliff precies is. Eigenlijk natuurlijk heel jammer dat dat nodig is. Als we eenmaal weten waar deze Cliff is, zien we de obsidiaan inderdaad ‘overal’ in de stenen zitten. Als we aan het einde van de middag terugrijden en er (weer) langskomen, zien we iemand inderdaad langs de rotsen lopen , duidelijk zoekend.
Na de zoektocht naar de Obsidian Cliff hebben we allebei toch wel honger dus gaan we bij de Beaver Lake, op een picknickplaats eten. Zo heerlijk midden in de natuur eten, smaak ons prima. Lekker rustig met z’n twee en niet in een druk restaurant.
De Roaring Mountain.
Rond 13:30 uur pakken we onze spullen in en rijden verder zuidelijk naar de Roaring Mountain. Een berg waar in het verleden zoveel gassen uit ontsnapten dat de berg op 4 mijl nog te horen was. De berg is inmiddels niet meer echt te horen. Als er auto’s langs rijden hoor je alleen het geluid van de auto’s. Als het stil is, hoor je (bescheiden), de geluiden van deze berg.
De Grand Prismatic Spring.
We rijden verder zuidelijk. De rit naar de Grand Prismatic Spring duurt wel lang. De afstanden hier in Yellowstone national park zijn al met al toch best groot: Mammoth – Norris is 34 km, Mammoth – Tower Roosevelt is 29 km, Tower Roosevelt – Canyon Village is 31 km, Canyon Village – Norris is 19 km, Norris – Madison is 23 km. Vandaag zullen we toch zeker 150 km hebben gereden en je rijdt gemiddeld 30-40 mijl per uur (48-65 km/uur). Het zijn bijna allemaal behoorlijk kronkelende wegen en je moet voortdurend goed op je hoede zijn want iemand kan zomaar stoppen omdat er ergens weer een dier wordt gesignaleerd.
Als we bij de Grand Prismatic Spring aankomen is het inmiddels behoorlijk bewolkt en staat er een straf windje. Het is ook behoorlijk druk, dus moeten we even wachten tot we een parkeerplaats vinden.
Bij de Grand Prismatic Spring.
We merken dat een mooie stralende zon over deze prachtige Prismatic Spring toch wel veel doet. Door de bewolking van vandaag is alles wat matter en minder stralend en fel.
Toch genieten we weer wel erg. We hebben allebei het idee dat de grote Excelsior Pool, het hele grote en erg warme blauwe Basin met water, duidelijk lager staat dan 3 jaar geleden.
Het is toch erg apart om hier weer te lopen. We hebben alles al een keer gezien en toch is het weer anders. Alles is er nog maar toch lopen de kleuren en de waterstromen weer anders. We realiseren ons des te meer, dat deze Geyser toch een levend organisme is die verandert.
Firehole Lake Drive.
Op de terugweg, rijden we nog even langs de Firehole Lake Drive. Deze hebben we 3 jaar geleden ook gereden, maar toen waren we erg moe na een lange dag kijken en bewonderen. Nu zijn we ook moe, maar niet zo moe als toen. We zien erg mooie Geysers maar ze zijn wel anders dan 3 jaar geleden. Als het bij de laatste Geyser een beetje begint te regenen besluiten we het voor gezien te houden en terug naar het hotel te rijden.
Om 16.23 uur vertrekken we richting ons hotel, waar we om 17:45 uur aankomen.
Het Norris Geyser Basin, the Back Basin.
De volgende dag rijden we eerst naar de Norris Geyser Basin waarna we naar de Back Basin lopen. De Back Basin hadden we 3 jaar geleden ook al gezien, maar deze willen we toch wel graag nog een keer zien met de mooie felle zon van vanmorgen.
Om 11 uur zijn we bij Norris en beginnen we aan de loop van de Back Basin. We nemen overal rustig de tijd en lezen alle borden rustig.
Een diep blauwe, warme geiser.
Het is hier echt heel bijzonder hoor. We kijken onze ogen uit. Onvoorstelbaar wat de natuur hier heeft gefabriceerd! Het is redelijk rustig dus we worden niet gestoord door schreeuwende of jengelende kinderen.
In totaal lopen we 2 uur rond bij deze geisers.
Lunchen bij de Sheepeater Cliff.
We besluiten naar de Sheepeater Cliff te rijden en daar te lunchen. Het was daar eerder erg prettig.
Om 13:30 uur zitten we lekker aan een picknick tafel. Het is er heel wat drukker dan de vorige keer. Heel grappig is, dat er nu veel jonge kinderen zijn die op de heuvel met basalt blokken willen klimmen.
Als het brood op is, besluiten we gewoon te blijven zitten en lekker te lezen in ons boek. De temperatuur is goed en we hebben een goed boek.
Om 15 uur reden we er weg.
Wandelen op de Bunsen Peak.
Om 15:20 beginnen we aan de wandeling. We hebben de wandelschoenen aan gedaan, de flesjes met water gevuld en de wandelstokken uit de auto gepakt.
Het is een werkelijk prachtige wandeling. De wandeling is in totaal 4,2 mijl (dat is 6,7 km) en we stijgen bijna 400 meter, van het beginpunt van de wandeling naar de piek. Bij elke bocht genieten we weer van een ander schitterend uitzicht.
Uitzicht vanaf de Bunsen Peak.
We zien de groene uitgestrekte graslanden waar we telkens doorheen hebben gereden, de kronkelende beekjes waarvan we niet wisten dat ze daar kronkelden, we zien de hele kleine autootjes over de weg rijden, we zien Mammoth liggen en de Lower en Upper Terraces waar we zelf hadden rond gelopen. Het is echt schitterend.
Op de heenweg stijgt de wandeling voortdurend en dat is goed te doen. Na een uur en 20 minuten wandelen zijn we boven. Het is dan 16:40 uur.
Boven staat wel een forse en best frisse wind dus blijven we niet zo heel lang boven.
De heenweg ging in 80 minuten, de terugweg in 1 uur en 10 minuten. Ook de terugweg was weer adem benemend.
Om 18 uur precies zijn we terug bij de auto. Wat een unieke ervaring was deze wandeling zeg!
Om 18:40 uur waren we weer terug op de kamer.