De reis naar de Tahquamenon Falls.
De rit van Mackinac City naar Paradise, vlak bij de Tahquamenon Falls is een echt korte rit, de kortste rit van deze vakantie. TomTom zegt dat we er iets meer dan een uur over doen. Om half 11 rijden we weg bij ons hotel. We willen aan de overkant van de Straits of Mackinac, in St.Ignace, nog even kijken hoe dat er daar uit ziet, dus ná de brug meteen van de weg af. Nou, dat dorpje is echt totaal anders. Veel minder mensen, geen sfeer en de huizen zijn wat vervallen. Kortom, het maakt op ons een heel andere indruk dan de sfeervolle en bruisende plaats Mackinac City, aan de overkant.
Toch parkeren we de auto en kopen wat leuke t-shirts, in de uitverkoop. Na een heerlijk, erg goedkoop, kopje koffie stappen we weer in de auto.
De weg naar Paradise is zeer rustig. Mooi praktisch de hele weg door eindeloze bossen. Schitterend hoor.
In TomTom hadden we het adres van het hotel keurig netjes gevonden, maar dat blijkt een kilometer of 20 te vroeg te zijn. We zijn er nog lang niet als TomTom meldt ‘Bestemming bereikt’. In Paradise is het ook nog even zoeken omdat het geboekte hotel een andere naam heeft gekregen. Dat is dan natuurlijk wel een beetje verwarrend.
Rond 1 uur zijn we er en regelen, tegen een geringe bijbetaling een suite met lake-view.
Het Shipwreck museum.
De kamer is echter nog niet klaar, dus rijden we eerst maar eens even door naar het Shipwreck museum op de meest noord-oostelijke punt van het upper peninsula. Van Paradise is dat een weg van ongeveer 13 km. Langs deze weg zien we heel erg veel huizen en stukken grond die te koop staan. We denken dat minstens 60% te koop staat! Echt vreemd veel. Zou de economische crisis tot gevolg hebben dat alle 2de huizen verkocht (moeten) worden?
Het Shipwreck museum zélf gaan we niet in, daar is het uitzicht veel te mooi voor. Op een bankje met schitterend uitzicht op Lake Superior eten we rustig onze lunch.
We lezen het volgende over Lake Superior:
Lake Superior is het grootste van de Grote Meren. Het is qua oppervlakte het grootste zoetwatermeer in de wereld. Het Baikalmeer in Siberië (Rusland) is groter qua inhoud. De Kaspische Zee is eveneens groter, maar bevat zout water. Het Lake Superior heeft een oppervlakte van 82.000 km² (de oppervlakte van Nederland is 41.526 km² ) en is daarmee groter dan Tsjechië. De grootste lengte is 563 kilometer en de maximale breedte is 257 km. De gemiddelde diepte is 149 meter, met een maximum van 406 meter. Lake Superior bevat 12.232 km³ water. De oeverlijn, inclusief eilanden, is 4393 kilometer.
Agaat.
Na de lunch lopen we een stuk langs het water. We zien veel mensen met de blik naar beneden gericht langs het strand lopen. Het lijkt of ze allemaal steentjes zoeken. Het blijkt dat hier langs de kust van Lake Superior veel Agaat ligt.
Aan het ‘strand’ van Lake Superior.
Nou, daar kijken we dan natuurlijk ook nog even naar uit, omdat we natuurlijk ook wel een waardevol steentje willen vinden.
We lopen een kleine 3 kwartier langs het strand zonder waardevolle vondsten gedaan te hebben en gaan dan nog even rustig zitten genieten van het uitzicht. Rond kwart over 3 zijn we bij het hotel.
Als de zon al vrij laag aan de horizon staat, merken we dat het hier vrij snel afkoelt. Gisteren in Mackinac City bleef het in de avond zo tegen de 30 graden. Hier, aan de oever van Lake Superior daalt de temperatuur al snel tot de (vries)temperatuur van 21 graden dus doen we snel onze lange broeken aan.
Wandeling van Lower naar Upper Falls (en terug).
Na een goed ontbijt, stappen we in de auto en rijden naar het State park met die moeilijke naam: Tahquamenon Falls State Park. We lezen dat we de auto kunnen parkeren bij de Lower of bij de Upper Falls. We parkeren de auto bij de Lower Falls want we willen graag wandelen naar de Upper Falls. Op de (wandel)kaart zien we het 4 mijl heen en 4 mijl terug is.
De Lower Falls.
De Lower Falls zijn erg mooi. Het water heeft een gouden gloed.
De Lower Falls.
Dat komt van de verteerde bladeren. We hebben dat ook in Miami gezien en daar uitgelegd gekregen tijdens de Ten Thousand Islands boottocht. De zon schijnt er hier vandaag in het State Park erg mooi overheen waardoor het allemaal nog een extra kleurtje krijgt. Schitterend! Het gedeelte bij de Lower Falls is trouwens helemaal een boardwalk. We lezen dat dit gedaan is om de zachte bosgrond te beschermen. Er komen hier zo veel toeristen dat die deze zachte ondergrond behoorlijk aan zouden stampen.
Naar de Upper Falls.
Als we de Lower Falls hebben gezien beginnen we aan de wandeling richting de Upper Falls. Het is werkelijk een schitterende wandeling. Het gaat heuveltje op en heuveltje af. Hier een trap, daar een bruggetje, hier hele zachte ondergrond, daar allemaal wortels van bomen waar je goed moest uitkijken.
Onderweg naar de Upper Falls.
We lopen echter steeds evenwijdig aan de rivier en volgen deze stroomopwaarts. De ene keer lopen we echt langs het water, de andere keer er verder vanaf. Het mooie is ook dat we op verschillende momenten wat verder van de rivier, stil staan en op dan echt helemaal NIKS horen. Geen auto’s, geen andere geluiden, geen water en soms zelfs geen insecten. Bijzonder hoor.
We vertrekken bij de Lower Falls om ongeveer 11 uur en zijn 3 uur later bij de Upper Falls (om 14:00 uur). We lopen steeds heel rustig, gaan op z’n tijd lekker even zitten en genieten vooral erg van de steeds wisselende uitzichten.
Bij de Upper Falls rusten we wat uit en drinken iets. Op een bankje eten we ook de trailmix. Het smaakt prima, want na 3 uur wandelen, hoe rustig ook, hebben we wel honger gekregen.
De Upper Falls zelf.
Daarna lopen we richting de Upper Falls want die hebben we alleen nog maar gehoord en niet gezien. Eerst spreken we nog even met een Ranger. Deze man vertelt ons dat hij omgeschoold was tot Ranger. Hij was 6 jaar geleden werkeloos geworden in zuid Michigan en had toen een vervroegd pensioen aangeboden gekregen. Dat had hij geaccepteerd en na een jaartje rust, deze baan opgepakt. Hij zou nu niet meer terug willen naar zijn oude baan. Hij vertelt ook dat het hier gemiddeld 8 maanden winter is! En dan is het niet een beetje winter, maar echt meters dikke sneeuw. Het meest gebruikte vervoersmiddel is dan de sneeuwscooter. Daar hebben we op de weg hier naartoe al bordjes en paden voor gezien. Alle huizen die hier te koop staan, zijn inderdaad veelal 2de huizen die verkocht moeten worden i.v.m. de economische crisis hier in Michigan (waar de auto-industrie enorme klappen heeft gehad).
Om deze watervallen goed te bekijken, dalen we met een trap eerst 94 (!) treden af. Deze Upper Falls zijn wel erg mooi hoor.
De Upper Falls van de Taquamenon.
Het water valt hier echt een stuk(je) naar beneden, heel wat meer dan bij de Lower Falls. Nu kijken we naar een echte waterval. Maarja, met de Niagara Falls nog op ons netvlies, is praktisch elke waterval niet erg spectaculair. Maar die vergelijking is natuurlijk niet helemaal eerlijk.
Ook hier is het water op sommige plaatsen mooi goud gekleurd. Bijzonder hoor.
Terug naar de Lower Falls.
Als we de Upper Falls goed bekeken hebben, beginnen we aan de wandeling terug naar waar de auto staat, de Lower Falls. Op de heenweg hadden we er, rustig lopend, 3 uur over gedaan. De terugweg gaat in een half uur minder. Het verschil is nu (helaas) wel dat er wat luidruchtige Amerikaanse jongeren in onze richting mee lopen. De momenten van échte stilte, krijgen we dan ook pas tegen het einde van de wandeling als we iedereen voor hebben laten gaan.
Tijdens de heenweg stond de zon recht tegenover ons. Dat gaf mooi licht. Tijdens de terugweg, staat de zon schuin achter ons. En ook dat is (uiteraard) mooi.
We boffen ontzettend vandaag. Het weer is perfect, er staat een licht windje (en daardoor zijn er geen insecten, vertelde de Ranger ons) en de temperatuur in het bos is zo ongeveer 23 – 24 graden (in de zon 28 – 29 graden).
Als we bij de Lower Falls terug zijn, lopen we via de boardwalk terug naar de auto. Al met al hebben we toch zéker 10 mijl gelopen en dat is 16 km. Geen geringe prestatie!
Tegen half 7 zijn we op onze kamer terug. Helaas kunnen we dan niet meer op ons balkon zitten want buiten is het dan echt te fris geworden.
Wat een schitterende wandeling was dit vandaag zeg!