De reis naar het Shiawassee Wildlife refuge.
Vandaag rijden we naar Saginaw (MI) dat vlak bij het Shiawassee Wildlife refuge ligt. We rijden om 9:30 uur goedgemutst weg uit Bayfield en gaan eerst nog tanken in het dorp. We maken een aardig praatje met de eigenaar over de invoering van het metriek stelsel hier in Canada. Het blijkt dat Canada zo’n 30 jaar geleden over is gegaan op het metrieke stelsel. Deze man vindt alleen dat Canada dat destijds niet grondig genoeg gedaan heeft, want op sommige plaatsen worden nog steeds Amerikaanse maten gebruikt.
We nemen de directe weg naar Saginaw in Michigan. Eerst rijden we nog een stuk langs het Lake Huron door de agrarische gebieden van Ontario. We spraken gisteren iemand die vertelde dat het hier allemaal erg beïnvloed is door de Britten. Dat zie je aan huizen, tuinen en bloemen en ook in de gereserveerdere aard van de mensen hier.
Om 11:15 uur zijn we bij de grens naar de USA. Op de 1 of andere manier zijn we toch blij weer ‘terug te zijn’. Maf natuurlijk maar zo is het. Even later op een parkeerplaats zetten we de auto weer om van metriek naar de USA-maateenheden.
Frankenmuth.
We rijden niet direct naar Saginaw (MI) maar via een kleine omweg. Rond 13:00 zijn we in Frankenmuth– een Bavarian village. Vorig jaar waren we in de plaats Helen (GA). Dat was helemaal omgevormd tot een Beiers dorp. Ja wel net als Helen vorig jaar. Op Internet lezen we echter dat dit stadje al vanuit zichzelf een Duits dorp was geworden door de vele Duitse emigranten die zich hier vestigden. De reden was dat ze rond 1844 wilden proberen om de indianen te bekeren tot het Christelijke geloof.
Wij vinden het dorpje wat minder Duits dan het plaatsje Helen van vorig jaar maar dat komt waarschijnlijk omdat het hier vanaf het begin al zo is gegroeid en mee is ontwikkeld. We wandelen er even rond en kopen wat kleine souvenirs.
Om 14:15 uur rijden we weer weg uit dit aardige dorpje en gaan we verder naar Saginaw.
Shiawassee Wildlife Refuge met de auto.
Morgen willen we gaan wandelen in het Shiawassee Wildlife Refuge. Als we onze koffers naar boven hebben gebracht, besluiten we er alvast eens even naar toe te rijden. We lezen namelijk dat er een mooie weg door dit park heen loopt zodat je er een mooi rondje kan rijden.
We vinden een adres van het park dat we kunnen typen in TomTom en rijden er in een klein half uur naartoe. De Rangers zelf zijn net weg als we er tegen half 5 arriveren maar dat is natuurlijk geen probleem. We nemen een paar foldertjes mee en beginnen aan de Loop door het park.
Het is echt een erg mooi, behoorlijk groot gebied.
Het is hier heel stil.
We zien erg veel vogels. Helaas zijn we niet zo heel erg biologisch en natuurherkennend aangelegd, dus kunnen we niet vertellen wát we allemaal zien. We rijden ongeveer een uur door het park en rijden dan terug naar het hotel.
De Ferguson wildlife trail in het Shiawassee Wildlife Refuge.
Na het ontbijt de volgende ochtend, pakken we onze spullen in voor het wandelen in het natuurreservaat (waar we gistermiddag met de auto doorheen zijn gereden). We hebben 2 wandelingen gezien die we wel willen lopen. We kiezen uiteindelijk de Ferguson Wildlife trail, van 4,5 mijl.
Het ruikt hier erg lekker.
Rond 11 uur beginnen we aan de wandeling, met wandelschoenen en allebei een buidel om met spulletjes én flesjes vol water. Het eerste stuk van de wandeling loopt naar een toiletgebouwtje. Daar begint dan de echte wandeling. Alles is super goed aangegeven. We zien een aantal kleine schildpadden in en om het water.
Zien we hier een zwemmende bever?
Ook zien we (waarschijnlijk) 2 bevers zwemmen. Eén met een tak achter zich aan.
Het is wel behoorlijk warm, maar als je rond het middaguur wandelt kan je dat verwachten. Het is waarschijnlijk zo tegen de 30 graden en er staat nauwelijks wind. De stukken in de schaduw van de bomen, zijn echt heerlijk, de stukken die we in de zon lopen zijn af en toe aardig warm.
Het hele bos ademt rust en stilte uit. Wij zijn slechts te gast, de dieren zijn er thuis. Mooi is dat.
Grefe Tower.
Op het verste punt, bij de Grefe Tower (hoewel ‘tower’ een beetje een groot woord is), zijn we gisteren met de auto ook langs gereden. We zijn nu te voet dus klaarblijkelijk schuin het hele park doorgelopen. Gisteren met de auto zijn we er helemaal omheen gereden.
Bij dit verste punt van de wandeling kijken we of we nog dieren zien. Het is echter dermate warm, dat de dieren waarschijnlijk allemaal even siësta aan het houden zijn. Wel zien we, door een kijker die daar staat, verderop in het water 2 best grote vissen die genieten van het warme water.
Een hertje schrikt van ons.
Op de terugweg zien we nog 2 hertjes die van ons schrikken. Ze rennen en sprongen weg. Mooi hoe die daar leven. We lezen op informatieborden dat deze bossen heel weinig houtige struiken hebben omdat het bos in de herfst en winter regelmatig onder water komt te staan. De bomen die er groeien kunnen hier goed tegen, de struiken dus niet.
Om 2 uur zitten we weer in de auto, behoorlijk bezweet, moe en voldaan. Het is echt een mooie wandeling van in totaal dus 3 uur.
Rond half 3 zijn we weer terug op onze kamer in het hotel.