Natchez (MS)

De reis.

We rijden om 8:45 uur weg uit Memphis. Om 15:35 uur, 500 km verderop, rijden we in Natchez, het terrein van het hotel op. De hele rechte, zeer rustige weg waar we bijna de hele weg met de cruise control kunnen rijden, voert ons voor een groot deel min of meer parallel aan de grote, brede rivier de Missisipi. We kunnen echt kilometers ver weg kijken.

Het laatste stuk, tussen Vicksburg en Natchez is vervolgens verrassend anders. Veel groener, bossen, velden en heuvels. Heel fraaie huizen erlangs ook.

Antebellum houses in Natchez.

De volgende dag, horen we bij het ontbijt Nederlanders die in hetzelfde hotel zitten. Alleen in Graceland hebben we ook nog Nederlanders gesproken. Verder horen we geen buitenlanders, alleen Amerikanen.

Na het ontbijt rijden we naar het Visitor Center. We willen in Natchez huizen gaan bekijken die hier gebouwd zijn.

Natchez was in het verleden een behoorlijk rijke stad. Er leefden hier heel veel erg rijke plantage houders. Die rijke plantage houders (katoen) hadden heel vele slaven in dienst en woonden in erg grote huizen. De grote huizen konden ze uiteraard heel goedkoop laten bouwen en onderhouden door de slaven. Deze grote huizen worden Antebellum houses genoemd. Hieronder een stukje over deze bouw:

Antebellum architecture (sometimes spelled ante-bellum, meaning “pre-war”, from the Latin ante, “before”, and bellum, “war”) is a term used to describe the characteristic neoclassical architectural style of the Southern United States, especially the Old South, from after the birth of the United States in the American Revolution, to the start of the American Civil War. Antebellum architecture is especially characterized by neoclassical and Greek revival style plantation houses and mansions.

Kunnen we die bekijken?

Deze huizen willen we wel eens in het echt zien. In een foldertje over Natchez zien we een wandelroute door Natchez zodat we heel veel van deze huizen kunnen zien. We lezen ook dat een aantal van deze huizen, hun deuren open zetten zodat men ze van binnen kan bekijken.

We doen onze wandelschoenen aan omdat we toch een aardig stukje door Natchez gaan lopen. De wandelschoenen lopen veel beter als we wat verder lopen. Ze zijn echter ook zwaarder dan de gewone schoenen én ze zijn ook ….. juist, warmer.

Nou, dat hebben we geweten! Het is ongelofelijk warm en vochtig en dus zweten we ons werkelijk een ongeluk.

Rosalie mansion.

Het eerste huis, het Rosalie mansion, is een kleine 20 warme minuten lopen.

We komen aan de achterzijde aanlopen en als we een heel sfeervolle foto maken van dit mooie huis, gaat de deur open en kijkt een wat norse oudere dame naar ons. Ze roept of we ook voor “the tour” komen. The tour begint namelijk net en als we mee willen lopen met The Tour, dan moeten we eerst even betalen.

Als we betaald hebben worden we naar de achterkamer geleid, waar de rest van mensen al staat te wachten.

The Tour.

Het grappige van excursies in de VS is altijd dat de geschiedenis in dit land nooit zo verschrikkelijk ver terug gaat. Dit Mansion is gebouwd tussen 1820 en 1823. Het is dus wel oud, maar niet zo heel erg oud.

De inrichting van het huis is van rond 1850. Voor ons is deze inrichting niet echt heel speciaal want wij herkennen toch best wat objecten die trots getoond worden. Voor de Amerikanen zijn de objecten best bijzonder, merken we. Een oude spiegel en haarborstel die we zien, heeft Gerda van haar oma geërfd en zien er helemaal hetzelfde uit. Dat is leuk om te zien.

Het huis is erg mooi onderhouden, op de vloer ligt overal mooi hout en alles is echt tiptop in orde. In 1 kamer zien we 3 touwen richting het plafond lopen. De vrouw des huizes kon, door aan 1 van de touwen te trekken, de slaven oproepen als ze wilde dat er iets gebeurde.
De vrouw die de rondleiding verzorgt weet veel en kan er mooi over vertellen. Tijdens de Civil War heeft het leger het huis als hoofdkwartier gebruikt, maar de toenmalige bewoners mochten er wel in blijven wonen. Dat was heel speciaal in die tijd.

Na ongeveer een kleine 3 kwartier, staan we weer buiten. We lopen buiten nog wat rond en maken foto’s. We hadden ook nog gehoord dat de plantage van de bewoners van dit huis, aan de andere kant van de behoorlijk brede rivier de Missisipi lag. Met een ferry ging de plantage eigenaar naar z’n plantage.

Het is erg warm.

Na de Rosalie Mansion zijn we niet meer van plan om andere mansions lopend te gaan bekijken. Daar is het gewoon te warm voor. Het is dermate warm, dat we al vrij snel besluiten om terug te lopen naar het Visitor Center en de auto. We lopen nog even een stukje in de richting van een wandeling langs de rivier de Missisipi, maar keren toch snel om want we vinden het te warm om te wandelen (met wandelschoenen aan). Later blijkt dat het meer dan 30 graden is met een luchtvochtigheid van meer dan 85%.

Met de auto.

De rit, met TomTom langs de Mansions is echt mooi.

We beginnen bij een werkelijk gigantisch huis met een echt enorme tuin er omheen. Mooi om te zien hoor!

Na veel mooie huizen gezien te hebben, rijden we naar de cemetery. Wat kan er nou interessant zijn aan een begraafplaats?

Nou in de VS ziet een begraafplaats er totaal anders uit dan in Nederland. In Amerika zijn we vaak langs kleine of grotere begraafplaatsen gekomen, maar we verbazen ons er telkens over. Elke keer als we er 1 zien, zien we een grasveldje, soms net ter grote van een half voetbalveld, met her en der verspreid stenen. Sommige van die stenen staan recht overeind, andere stenen liggen.

De graven liggen niet netjes in rijen, maar echt hartstikke kris kras verspreid over het veld.

Een ander groot verschil is dat je met de auto gewoon de begraafplaats op rijdt. De weggetjes zijn breed genoeg. Wij vinden dat de begraafplaatsen hier in de VS veel minder sfeer hebben dan bij ons. als we lezen dat de begraafplaats hier in Natchez bijzonder is, willen we dat wel eens zien.

Begraafplaats van Natchez.

Er liggen 2 begraafplaatsen naast elkaar. Eén is de begraafplaats van Natchez, de andere is een National Cemetery. Deze laatste blijkt voor de gevallen soldaten. Daar zijn we, uiteindelijk, niet meer op geweest.

Als we de begraafplaats van Natchez oprijden, valt ons al meteen op dat deze begraafplaats er zoveel sfeervoller uitziet dan we gewend zijn in Amerika. We zien veel oude bomen en schitterend strak gemaaid gras. We rijden een willekeurig weggetje in en stappen uit bij een veldje waar we opvallende graven zien.

Deze graven zijn echt schitterend. Zo staan we bij een graf van een jonge jongen. De steen is manshoog. Op de achterkant van de steen, staat een heel verhaal óver deze jongen. Het verhaal dat mogelijk uitgesproken is tijdens de dienst. Wat deze jongen gedaan had, wat zijn hobby’s waren, waar hij om gaf etc. Schitterend.

Voor het graf staat een bankje. Dat bankje hoort bij het graf.

Op een ander graf zien we, ook weer aan de achterkant, de foto’s van de kinderen van de vader die er begraven ligt. De reden hiervoor was dat de kinderen er een persoonlijke boodschap op hadden laten zetten. Bij die boodschap horen ook hun foto’s.

Bij dit graf staat ook weer een bank. Op deze bank staat een boodschap voor de 3 zoons van de vader. De boodschap komt op het volgende neer: treur nu niet meer om mij, vertrouw erop dat er altijd iemand zal zijn die voor jou bestemd is, ik zal over je waken. Schitterend toch?

Gesprek met de caretaker van de begraafplaats.

Als we weer terug lopen naar de auto, komt de caretaker langs rijden en vraagt ons of we alles kunnen vinden. Het blijkt dat hij heeft gezien waar onze kentekenplaat (van onze huurauto) vandaan komt (uit een heel andere staat dan waar we nu zijn) en vraagt ons af of we hulp nodig hebben. We hebben een dik kwartier met hem staan praten.

Zo vertelt hij dat een paar jaar geleden, toen er nog geen recessie was, families hele plots voor de hele familie kochten, zodat iedereen op die plek uiteindelijk begraven zou worden. Nu het financieel minder goed gaat, worden er veel minder plots in advance verkocht.

Heel duidelijk is, dat er hier heel veel ruimte is voor begraafplaatsen. Mensen worden hier dan ook eigenlijk nauwelijks bóven elkaar begraven, zoals in Nederland gebeurt, maar eigenlijk alleen maar naast elkaar. Het is een bijzonder aardig gesprek met een heel aardige man.

Natchez State park.

Tenslotte rijden we, na wat omzwervingen door Natchez en de omgeving ervan, naar een schitterend meertje in het Natchez State Park.

Na een fee van $ 3,- te hebben betaald, blijven we dik een uur aan dit meertje heerlijk rustig zitten lezen. We nagenieten na van deze warme maar heel waardevolle dag.