De reis naar de Smoky Mountains.
De rit van Helen naar Gatlinburg, dat aan de rand van de Great Smoky Mountains ligt, is vandaag ongeveer 192 km en blijkt ontspannen en rustig. Sinds we niet meer de grote Interstates pakken, genieten we veel meer van de omgeving. Prachtige bossen, heel veel groen, vooral loofbossen, nauwelijks naaldbomen en heel vreemde klimplanten die hele stukken bos bedekken met hun bladeren. Je ziet dan alleen maar bladeren van de klimplant met de vormen van de bomen en de takken en de struiken. Heel vreemd gezicht is dat.
Het National Park Great Smoky Mountains is een vrij groot natuurgebied, heel heuvelachtig en schitterend bebost. Het schijnt 1 van de drukst bezocht nationale parken van Amerika te zijn. Om In Gatlinburg te komen, moeten we het park van zuid naar noord doorkruisen. Die weg voert over de hoogste top van het park. Daar hangt een heel dichte mist waardoor het ook behoorlijk fris is.
Het is een lekkere temperatuur vandaag, rond de 25 graden. Alleen gisteren in Helen was het frisser. In Atlanta was het gewoon heel heel heet (ruim boven 35C).
Gatlinburg zelf.
Als we onze spullen in onze kamer hebben achtergelaten besluiten we eens even door Gatlinburg te rijden om te kijken wat dat nu voor een plaatsje is. Nou, daar hoef je echt maar 1 keer doorheen te rijden.
Mainstreet Gatlinburg.
Het is gewoon 1 grote drukke kermis. Je rijdt er met de auto stapvoets doorheen omdat het gewoon niet sneller kan gaan. Aan het einde van de Mainstreet keren we om en rijden (stapvoets) terug naar het hotel.
Great Smoky Mountains.
We besluiten het Visitor Center van het National Park te bezoeken om te weten te komen waar voor ons geschikte wandelingen zijn. Hieronder wat informatie over dit park:
The Great Smoky Mountains maken deel uit van de 2.700 kilometer lange bergketen Appalachian Mountains. Dat is een van de oudste bergketens van de wereld; de rotsen die het landschap vormen zijn zo’n 900 miljoen jaar oud.
Het landschap is ongeveer 300 miljoen jaar geleden ‘gelift’ door de botsing van de continenten Afrika en Noord-Amerika; de bergen hebben destijds waarschijnlijk een hoogte bereikt van ongeveer 6 kilometer. Door langdurige erosie-processen is de hoogte flink afgenomen; er zijn nu nog 16 pieken die hoger zijn dan 1800 meter.
Het park bestaat uit vele berg- en heuvelruggen. De Cherokee indianen noemden dit gebied Shaconage, dat betekent ‘de plaats van de blauwe rook’. Deze nevelige waas wordt gevormd door de waterdamp die wordt afgescheiden door de dichte bossen in de bergen en valleien. Great Smoky Mountains National Park is een van de meest gevarieerde ecosystemen ter wereld; het biedt plaats aan meer dan 4.000 plantensoorten, 130 verschillende boomsoorten, 65 soorten zoogdieren, 230 vogelsoorten, tientallen soorten reptielen en meer soorten salamanders dan waar ook ter wereld. Het is dan ook niet alleen een Amerikaans Nationaal Park, maar ook een International Biosphere Reserve en een World Heritage Site.
De Rainbow Falls trail.
De volgende ochtend stappen we rond 10 uur in de auto en zijn om half 11 bij het begin van de wandeling die we willen maken in de Great Smoky Mountains: de Rainbow falls trail. Deze wandeling is 5.6 miles heen en terug (dit blijkt 9.01 km. te zijn. We berekenen dit pas als we terug in het hotel zijn).
De heenweg.
De wandeling is echt heel bijzonder: hele mooie bossen, overal kleine riviertjes, veel bloemen: schitterend dus.
Schitterende, lekker geurende rododendrons.
Overal in de bossen groeien hier wilde rododendrons. Ze bloeien nu ook. Je loopt dus soms door een haag van witte bloeiende rododendrons. De bossen zijn duidelijk oud. Zo zie je bijvoorbeeld dat op omgevallen boomstammen, andere jonge boompjes groeien. Gewoon rechtop en in de bast van de oude dode omgevallen boom.
De wandeling heen is alsmaar bergop en in totaal stijgen we een halve kilometer. Twee keer steken we het riviertje over dat we min of meer volgen.
Een bruggetje over de rivier.
Het ‘bruggetje’ is telkens gemaakt van een grote dikke boomstam van een meter of 10 lang, die in de lengte is doorgezaagd zodat je er over kan lopen.
We doen het rustig aan en rusten regelmatig. Na 2 ½ uur zijn we bij de 24 meter hoge indrukwekkende waterval!
De Rainbow Falls.
Het is daarboven echter ook een stukje frisser dan beneden.
Terug naar beneden.
Als we lekker uitgerust zijn en genoeg genoten hebben lopen we terug naar beneden. Om half 4 staan we, vies bezweet maar super voldaan weer bij de auto.
Als je zo’n wandeling maakt, word je echt 1 met de natuur. Tijdens het wandelen vergeet je echt álles, let je alleen maar op waar je loopt, op de omgeving (en op elkaar). Na zo’n wandeling hebben we het gevoel dat de Smoky Mountains voor een stukje van ons zijn geworden. Je wordt een deel van die bijzondere natuur. De natuur zoals we die in Nederland absoluut niet kennen. Als je daar zo loopt op die berg dan proef en ruik en voel je de natuur om je heen. Daarom wandelen we zo graag!
De Alum Cave Bluffs trail.
De volgende dag willen we de Alum Cave Bluffs trail gaan doen. We lezen dat deze wandeling wat drukker kan zijn, maar we willen deze toch eigenlijk wel graag lopen.
De wandeling start wat hoger in de Smoky Mountains. We spreken met elkaar af dat als het bij het begin van de wandeling te fris zou zijn, dat we dan een wandeling meer beneden zouden doen.
Naar boven rijdend zien we de temperatuur (die aangegeven wordt in de auto) wel teruglopen, maar bij de parkeerplaats van de wandeling is het nog ongeveer 20 graden. Voor ons genoeg, zeker als je het al stijgend toch ook warm krijgt.
Na de auto geparkeerd te hebben, doen we onze wandelschoenen aan, pakken we onze wandelstokken en de rugzakken.
De heenweg.
Wát een schitterende wandeling is dit zeg! als je de films Lord of the Rings hebt gezien: stel je een kabbelend riviertje voor waar een heel lichte geheimzinnige mist overheen hangt. Zie je het voor je? Nou, dáár lopen wij langs.
Genieten van de rust en mystieke sfeer.
Heel mystiek, heel geheimzinnig en héél mooi. Het houdt maar niet op. Af en toe komt de zon door en wordt de aanwezigheid van de mist versterkt. Schitterend!
Ook in deze wandeling zijn weer een aantal mooie, smalle bruggetjes gemaakt waar we de riviertjes oversteken. Allemaal super goed verzorgd.
Wat is dit mooi zeg!
We lopen weer onder heel veel hagen van witte rododendron door. De bloemen bloeien in deze tijd van het jaar, dus dat komt mooi uit. In het kleine boekje dat we aan het begin van de wandeling kopen, staat mooi beschreven dat het bos waar we wandelden typisch is voor de Smokys: een plek waar menselijk ingrijpen tot een minimum beperkt is.
De bossen zien er voor het grootste gedeelte nog uit zoals ze eruit zagen toen de Cherokee jagers hier heel stil rond slopen. Hele grote boomstammen zijn over de rivier gevallen en doormidden gebroken. Andere boomstammen liggen al jaren op de grond en andere struikjes en boompjes groeien dan weer verder op deze dode resten. Life goes on.
Het hele bos, van begin tot eind, is nat. Alles druipt en drupt, overal is de grond en bladeren nat. Alle planten hebben het hier (overduidelijk) super naar hun zin! In de leaflet die we kochten staat dat veel bomen hier al ouder dan 200 jaar zijn.
Een mooi mistig stukje Smoky Mountains.
Er is hier niks gekapt. We zien echter ook vrij veel dode bomen. Dat snappen we niet in zo’n vruchtbare omgeving. We lezen dat dit komt door het non-native insect ‘Hemlock Woolly Adelgid’: dit beestje zuigt het sap uit de boom die daardoor sterft. Het is een grote bedreiging voor de bomen.
Boven!
Rond 10 voor 1 zijn we boven. De ‘Alum cave bluff’ is geen echte grot. Het is meer een hele grote overhangende rots. Als je er onder staat, ben je echt heel klein. Ook van deze rots drupt voortdurend water.
Boven bij de Alum Cave Bluffs.
Het is niet echt met bakken tegelijk, maar voortdurend drupt het.
We blijven boven rustig een 20 minuten zitten. Genietend van de natuur en, als de andere mensen weg zijn, van de stilte. Als de andere mensen weg zijn en wij alleen achterblijven komen de vogeltjes en de Chipmunks kijken wat er is achter gelaten. Mooi is dat.
Terug naar beneden.
Rond 13:15 uur lopen we terug naar beneden.
Het licht is nu duidelijk anders dan in de ochtend. Het mystieke licht op de lichte deken van mist, is weg. Heel vaag is er nog wel wat mist, maar dit is eigenlijk nauwelijks meer waarneembaar. De temperatuur is duidelijk ook gestegen.
Om even voor half 4 zijn we weer bij de auto waren. Het is inmiddels 25 graden en de zon schijnt mooi.
Na het avondeten bereiden we de rit van morgen, naar Middlesboro voor. Dat is een rit van 2 en een half uur.