Van Gatlinburg naar Middlesboro.
We rijden door een echt heel mooi gebied in de staat Tennessee tijdens de rit van Gatlinburg naar Middlesboro, dat vlakbij de Cumberland Gap ligt. Heel heel groen, veel grote meren en heel mooi heuvelachtig. Overal mooie veelal witte houten huizen met een echt groot stuk grondig gemaaid gras er omheen. Stuk voor stuk grote percelen hoor. Allemaal zeer smaakvol en goed onderhouden. De grote meren waar we langs rijden, zien er ook goed verzorgd uit.
Wat is de Cumberland Gap?
Rond half 3 zijn we bij ons hotel maar op de kamer hoeven we nauwelijks te zijn, dus als we de koffers hebben neergezet rijden we naar het Visitor Center van het Cumberland Gap National Historical Park. Onderstaand stukje vertelt het beste waarom deze streek zo speciaal is.
The story of the first doorway to the west is commemorated at Cumberland Gap National Historical Park, located where the borders of Tennessee, Kentucky, and Virginia meet. Carved by wind and water, Cumberland Gap forms a major break in the formidable Appalachian Mountain chain. First used by large game animals in their migratory journeys and followed by American Indians, the Cumberland Gap was the first and best avenue for settlement of the interior of this nation. From 1775 to 1810, the Gap’s heyday, between 200,000 and 300,000 men, women, and children crossed the Gap into the unknown land of Kentucky.
De bergen vormen op 1 plaats een ‘gap’, een kloof. Door deze kloof konden de pioniers, de ontdekkingsreizigers, een doorgang maken naar de andere kant van de hoge bergen. De gap vormde de natuurlijke doorgang door de hoge bergen. Het bleek een belangrijke plaats voor de pioniers van die tijd. Het was echter ook het gebied van veel verschillende stammen Indianen. Deze indianen gaven het gebied, dat ze (heel terecht) natuurlijk als hún gebied zagen, niet zo maar op. Vele mensen zijn in dit gebied gesneuveld.
In het Visitor Centre.
In het Visitor Center zien we een 25 minuten durende film over de geschiedenis van dit gebied. Het is echt onvoorstelbaar dat mensen in die tijd écht alles opgaven om steeds maar weer verder westelijk te trekken. We zien en horen het (nagespeelde) verhaal van Daniel Boone. Deze man verloor bij de eerste kennismaking met dit gebied zijn oudste zoon en toch trok hij 2 jaar later het gebied in om een doorgang te kappen in de bossen. We vragen ons tijdens het kijken naar deze film oprecht af, wat zo’n man bewogen moet hebben om, ondanks het verlies van zijn zoon, tóch door te gaan met het ontdekken. Hij moet de angst voor het verzet van de indianen hebben kunnen negeren bij zichzelf om door te gaan.
We regelen in het Visitor Center een excursie van 3 en een half uur voor morgen naar de Hensley settlement:
On a remote, high plateau straddling Kentucky and Virginia sits the Hensley Settlement, where, for the first 50 years of the 20th century, two extended mountain families lived 18th-century lives in splendid isolation. Today, preserved and administered by the National Park Service, Hensley Settlement is an eerily lovely and lonely place, a misty world unto itself.
We zijn erg benieuwd naar deze plek. We vertrekken morgen om half 2, dus in de ochtend kunnen we nog ergens wandelen.
Pinnacle Overlook.
Na het Visitor Center rijden we naar de Pinnacle Overlook waar je de Cumberland Gap goed kan zien.
De Pinnacle Overlook.
Het is een beetje mistig, maar het uitzicht is toch weergaloos. We zien vanaf deze overlook staten Tennessee, Kentucky, and Virginia.
Harlan Road trail.
De volgende dag moeten we rond 13:00 uur bij het Visitor Centre zijn om de tickets te betalen voor de excursie naar de Hensley settlement maar we willen in de ochtend een wandeling maken en die zo lopen dat we rond de klok van 1 uur bij het Visitor Center kunnen zijn.
We nemen ons voor eerst voor een stuk de Harlan Road Trail te lopen.
Het bord bij het begin van de Harlan Road trail.
Deze wandeling begint eigenlijk in het dal, bij de Gap en loopt eerst naar boven naar de Pinnacle Overlook en gaat daarna over in ander pad dat meer over de bergrug loopt, over de grens tussen de staten Kentucky en Virginia. Wij willen het pad oppikken ergens op de helft van de berg, bij fort Mc. Nook.
Als we de auto daar parkeren, beginnen we aan de wandeling.
Het is, rond de klok van half 11, al 28 graden met een heel hoge luchtvochtigheid. De wandeling voert over het daadwerkelijke pad dat de voetsoldaten destijds gebruikten om het militair materieel naar boven te brengen. Het materieel dat nodig was om de Gap te beschermen.
Van waar wij het pad oppikken, loopt het voornamelijk licht glooiend naar beneden door een loofbos. Het is, zeker na de wandelingen die we in de Great Smoky Mountains maakten, een beetje een saaie wandeling en het is ook heel erg warm. De temperatuur van 28 graden is op zich niet zo hoog, maar voelt wel anders als de luchtvochtigheid rond de 85% ligt. Dan is de gevoelstemperatuur een stuk hoger. Na een kwartier wandelen besluiten we om te keren. Het is niet interessant genoeg en we hebben het heel heel erg warm.
Fort Mc. Nook.
Om 11 uur zijn we terug bij de auto. We bekijken daar het fort Mc. Nook. Op de top van een bergje staat een groot kanon dat het gebied rond de Gap kon beschieten. Terug bij de auto praten we nog even met 2 ‘locals’ die ons adviseren heel goed uit te kijken voor slangen. Er schijnen hier 2 echt dodelijke slangen rond te kruipen: de rattlesnake en de copperhead. Beide slangen kunnen je met 1 beet echt dodelijk verwonden door het gif dat ze dan inspuiten tijdens de beet.