De reis naar Washington.
Via de Interstate 95 rijden we van Philadelphia naar Washington d.c. Deze Interstate is veelbaans, niet druk én her en der zijn er zgn. Left – exits: tussen de rijbanen in ligt dan een Service Area waar je kunt tanken, eten en rusten. Zo’n left – exit vinden we een goed idee.
Het Capitool.
Na het inchecken in het hotel en een kleine speurtocht naar de Underground, rijden we met de metro naar het Capitool.
Als we de metro uitkomen zien we meteen echt overal veiligheidsmaatregelen: wegblokkades, hekken en met geweren bewapende mensen.
We willen deze regeringsgebouwen niet alleen van de buitenkant zien maar ook graag aan de binnenkant. Dit kan en het is nog gratis ook.
Uiteraard is de beveiliging niet mals. Onze waterflesjes moeten we bijv. achterlaten en ook voedsel mag niet mee naar binnen.
Een stikker op onze kleding geeft toegang tot het Capitool.
Na controles en zelfs een (goed) gesprek, wordt een fel gele stikker op onze kleding geplakt (zie foto). Nu kunnen we rustig het Capitool binnen.
Eerst bekijken we uitgebreid de gangen. In de gangen en op de plafonds zien we schilderijen van vroeger en heel veel spreuken.
“We have built no temple but the Capitol”,
“We consult no common oracle but the Constitution”.
Daarna gaan we naar boven. Vanaf nu mogen we geen foto’s meer maken. Eerst lopen we de zaal van het Congres binnen.
Een stukje verderop blijkt dat we een vergadering van the Senaat mee kunnen maken. De beveiligingsmaatregelen zijn hier nog strenger. Er wordt streng op toegezien dat iedereen op de publieke tribune stil is. De vergadering begint met een gebed.
Het Capitool in Washington (DC).
Als we rondlopen in en rond het Capitool, beseffen we ons goed dat we rondlopen bij de volksvertegenwoordiging van de Verenigde Staten, de wetgevende macht van dit machtige land.
We zien ook nog een schilderij van de ondertekening van de declaration of Independence in Philadelphia (waar we eerder waren).
Het is bijzonder om hier rond te lopen hoor.
Arlington national Cemetery.
De volgende dag rijden we met de metro naar Arlington national Cemetry. We kopen daar kaartjes voor de tourmobiel. Dit is een hop-on hop-off bus met gids. Je rijdt een stukje mee met deze (open) bus. De bus stopt bij vaste haltes en je beslist dan zelf of je daar ook uit wilt stappen. De bussen rijden met grote regelmaat, dus je hoeft nooit lang te wachten.
Op deze begraafplaats liggen meer dan 300.000 Amerikanen begraven, waaronder John F. Kennedy (vermoord in 1963 in Dallas). Bij dit graf, is het stil. Alle mensen die daar zijn, zijn stil. Een stukje verderop is het graf van zijn broer, Robert Kennedy die in 1968 vermoord werd.
Ceremonie bij het graf van de onbekende soldaat op Arlington national Cemetry.
Bij het graf van de Onbekende soldaat maken we de zeer indrukwekkende wisseling van de wacht bij. Deze ceremonie wordt heel respectvol uitgevoerd.
We komen ook langs de graven van de omgekomen astronauten van de Spaceshuttle.
Ondanks de warmte van vandaag, bezorgt deze plek ons geregeld echt kippenvel.
The White House.
Na het zeer indrukwekkende Arlington, rijden we met de metro naar het station de Federal Triangle. Dat is min of meer in de buurt van the White house.
The White House in Washington (DC).
Echt heel dicht in de buurt van deze bijzondere plek kunnen we uiteraard niet komen, maar het is wel heel speciaal om hier te staan.
Bike the sites fietstocht.
Die dag hebben we een Bike the Sites – fietstocht geboekt door het centrum van Washington. Dit is echt een ideale manier om deze stad, met toch een best groot en uitgestrekt centrum, goed te zien.
Het Vietnam Monument, the Wall in Washington (DC).
In een rustig tempo fietsen we eerst naar het Washington Monument (the Needle), daarna naar het Worldwar II monument en vervolgens naar het Vietnam Monument, the Wall (zie foto). Een zeer indrukwekkend maar ook controversieel monument met 58.000 onuitwisbare namen van gevallen en vermiste soldaten op een spiegelende marmeren muur. Als je naar de namen kijkt, zie je voortdurend jezelf. Later is nog een beeldengroep toegevoegd aan deze memorial. De 3 soldaten kijken, van een afstand, naar de muur met de namen.
Daarna rijden we door naar de Lincoln Memorial waar Martin Luther King in augustus 1963 zijn rede “I have a dream…” uitsprak. Het standbeeld van Lincoln is heel groot.
Daarna bezoeken we de Korean Memorial met echte foto’s van gevallen soldaten in het marmer. Vervolgens fietsen we naar de Roosevelt Memorial. Franklin Delano Roosevelt was president van de Verenigde Staten van 1933 tot 1945. Dit memorial bestaat uit 4 ‘kamers’; 1 voor elke ambtstermijn.
Tenslotte rijden we naar de Jefferson memorial. Bij dit laatste gebouw zie je schitterend de symboliek van de plaats van dit monument t.o.v. the White house. Jefferson kijkt voor altijd recht naar het Witte Huis. Zelfs de bomen worden hiervoor gesnoeid.
Fietsen is hier echt de verstandigste optie. Te voet zouden we deze plekken van Washington nooit in deze korte tijd kunnen zien.