Zomer 2015.
Plan voor vandaag.
We hebben genoeg energie om lekker te gaan wandelen in Koke’e State park, bij en rond de Waimea Canyon. Voordat we het hele stuk naar dit park rijden, willen we eerst even de weersverwachting weten. We vinden, naast het telefoonnummer, ook een weersverwachting speciaal voor het Koke’e State park. Deze is eigenlijk heel erg positief, veel positiever dan de verwachting voor bijv morgen. We besluiten om gewoon te gaan want eigenlijk zouden we graag de Canyon Trail lopen.
Wat neem je mee?
We moeten natuurljk wel even goed kijken wat we meenemen, want wandelen hier op Kauai, dat doen we niet met rugzakken maar met onze belts. Wat moet er wel in de belt, wat niet, waar stop ik het, in welk vakje etc. Rond kwart over 11 rijden we hier weg en om kwart voor 1 beginnen we echt aan de Canyon trail (heen en terug: 10,6 km).
Vanaf de parkeerplaats is dit het uitzicht
De Canyon trail.
Het eerste stuk van deze wandeling loopt door een redelijk dicht begroeid regenwoud/ bos naar beneden (en soms ook weer een stukje naar boven). Uiteindelijk komen op een soort ridge uit. Deze ridge hebben we vorig jaar van de Lookout die dicht bij de parkeerplaats ligt, ook al zien liggen. Dat we er nu zelf lopen was wel gaaf.
Een indrukwekkend uitzicht over en door de canyon
Het uitzicht van de ridge is erg mooi. Op het einde van de ridge, loopt het pad met een bocht naar links naar beneden.
De eerste waterval.
Lopend op het einde van de ridge horen we de waterval al. Als we bij de (eerste) waterval zijn, is het er best druk met mensen.
Het eerste watervalletje
Deze waterval is in feite maar een klein watervalletje. We weten niet zeker of het pad door loopt en of er meer te zien is. Als we de foto’s gemaakt hebben lopen we toch maar even door, gewoon zien wat we nog tegenkomen.
Het pad wordt wel wat smaller en op sommige punten weten we niet goed waar we naartoe moeten, maar uiteindelijk komen we bij het punt waar het water over de klif stroomt en vele meters naar beneden valt. Dat punt is echt erg mooi.
Vanaf hier valt het water ver naar beneden
Je ziet het water over de rand vallen, je ziet dat het land daar ophoudt en je weet dat het water nu ver naar beneden valt. Bij dit verste punt gaan we even rustig zitten.
Helikopters.
We hebben hier rustig gezeten en o.a. gezwaaid naar de vele helikopters die hier vliegen. De mensen in de helikopters betalen veel geld om het eiland vanuit de lucht te zien en vliegen dan ook echt heel even doorj de Waimea canyon. Wij betalen niks, krijgen bergen energie van het lopen van deze Canyon Trail en krijgen hier een wervelend uitzicht te zien. Wat wil je nou nog meer?
Terug naar de auto.
Als we redelijk uitgerust zijn, beginnen we aan de terugweg van de Canyon Trail. We vinden klimmen, bergop makkelijker dan dalen. Bij dalen moet je toch alsmaar goed uitkijken of je niet ergens uitglijdt, bij het klimmen is het ‘gewoon’ in een rustig en steady tempo klimmen. Af en toe stoppen we even om andere wandelaars door te laten, maar in principe lopen we de klim aan 1 stuk door. Het is allemaal heel goed te doen.
Om kwart voor 1 begonnen we aan de wandeling en om kwart over 4 zijn we terug bij de auto. We knappen altijd erg op van zo’n stevige wandeling.
Waimea Canyon overlook.
Op de terugweg, rijden we nog een keer langs de Waimea Canyon overlook om van daaruit te kijken naar de waterval waar we net zelf bovenop hadden gestaan. Dat is erg leuk, want vorig jaar hebben we de waterval ook gezien maar toen zei ons de waterval verder heel weinig.
De waterval gezien vanaf de Waimea Canyon Lookout
Nu herkennen we allerlei delen van onze wandeling en dat is erg leuk!
Op de terugweg, rijden we nu een andere weg naar beneden en die blijkt ook heel aardig.