Zomer 2016.
Plan voor vandaag.
Vandaag gaan we wandelen in Kokee state park. We willen gaan wandelen aan het einde van de lange weg door het park. In 2014 liepen we hier de Pihea Trail want we hadden toen geen tijd om de Swamp trail te maken. Als we vandaag een beetje op tijd opstaan en een beetje dooreten, dan kunnen we toch wat vroeger vertrekken zodat toch een klein beetje op tijd bij het begin van de wandeling zijn.
Naar het begin van de wandeling.
We rijden al rond 10 uur weg bij het hotel.
Als we in het Kokee park zijn rijden we eerst nog even langs het hoofdkwartier om te informeren naar de weersomstandigheden bij de wandeling. Verder kopen we nog een klein wandelkaartje.
De wandeling die we willen gaan maken, zijn op het wandelkaartje eigenlijk 2 wandelingen: eerst de Pihea trail (die we dus al in 2014 liepen) tot aan het kruispunt met de Alakai Swamp trail. Daar gaan we dan rechts, de Alakai Swamp trail volgend tot aan de campsite.
Als we naar het beginpunt rijden, regent het af en toe een beetje.
De Alakai Swamp trail.
Rond kwart voor 12 beginnen we aan de wandeling en het is gelukkig dan zonnig.
We nemen ons voor om maximaal 5 uren te wandelen: 2 en een half uur heen en dan (ongeveer) die zelfde tijd terug. We zullen wel zien hoe ver we op de heenweg kunnen komen.
Geen uitzicht helaas.
Op het eerste stuk van de wandeling, waar we de vorige keer ademloos naar de vergezichten hebben gekeken, kunnen we nu makkelijk doorlopen. Niet omdat we de vergezichten al gezien hebben, maar omdat ze er niet zijn. Er liggen dikke wolken tegen de berg waar wij lopen. Wij weten wat er achter die wolken te zien is, maar de mensen die nu komen kijken zien niks.
Het eerste stuk is toch best pittig lopen omdat het allemaal behoorlijk nat is.
Af en toe steile heuveltjes
De roodbruine klei is glibberig en er ligt erg veel sompige modder waar we heel goed moeten uitkijken waar we onze voeten neerzetten. Dat eerste stuk is dus zwaarder dan we hadden verwacht.
We komen jongelui tegen die ons vertellen dat het meisje ’tot haar middel’ in de swamp terecht is gekomen waarna de jongen haar echt eruit heeft getrokken! Wij zijn natuurlijk benieuwd waar dit gebeurd kan zijn. Het meisje ziet er trouwens niet eens zo heel modderig uit. Haar schoenen zitten ónder de modder, de rest niet. Vreemd.
Lopen over de boardwalk.
Als we op de eerste splitsing komen, waar we in 2014 rechtdoor naar het hoogste punt klommen gaan wij nu rechtsaf. Het wordt dan allemaal gelukkig wat meer begaanbaar. Al heel snel lopen we op de boardwalk en dat loopt heel wat meer ontspannen dan op die glibberige klei. We moeten nog wel goed uit blijven kijken, maar we hoeven niet meer heel alert te lopen.
Op de boardwalk lopend wordt het omringende bos steeds stiller en sprookjesachtig.
Langs geurende gemberplanten over de boardwalk
Overal groeit de wilde gember met prachtige gele bloemen die ook nog eens heerlijk ruiken. Het is heel erg vochtig waardoor alles super goed groeit en bloeit. Overal groeit ook mos in allemaal verschillende kleurtjes tegen de boomstronken omhoog. Het is erg feeëriek, sprookjesachtig en stil. Heel af en toe worden we ingehaald door andere wandelaars, maar verder lopen we alleen. Het is echt super mooi. Echt swamp zien we echter niet. We zien ook niet de plek gezien waar dat meisje in de swamp was verdwenen.
Over de veilige boardwalk door een sprookjesbos
Op het kruispunt van de Pihea trail en de Alakai trail gaan we rechtsaf in de richting van de campground. Ook dit deel van de wandeling gaat voor het grootse deel over boardwalk. Later lezen we dat die boardwalk vooral is om te voorkomen dat de wandelaars tussen en over de (bijzondere) planten lopen. Eerst dachten we dat de boardwalk er is om te voorkomen dat we natte voeten zouden krijgen, maar de belangrijkste reden is dus vooral bescherming van de weelderige en kwetsbare natuur. Goed bedacht hoor!
Na ongeveer 2 en een half uur lopen beginnen we toch wel een beetje moe te worden. We kijken even op het wandelkaartje of we op een andere manier bij de auto terug kunnen komen, maar dat is onbegonnen werk. Dan moeten we úren extra lopen en daar hebben we én geen energie én waarschijnlijk ook geen tijd voor (de zon gaat hier om 7 uur pm onder).
Terug in de regen.
De terugtocht gaat heel goed, maar de coördinatie loopt wel wat terug. Dat merken we aan het wat meer struikelen of bijna vallen op de soms toch wat wiebelende planken van de boardwalk.
Het laatste uur van de wandeling regent het echt. Het begint als een miezer regen, maar uiteindelijk doen we echt de regenjasjes aan. Het is echt nat.
Door de regen is het spekglad geworden
De regen zorgt er ook voor dat het laatste deel van de wandeling extra lastig wordt: de klei is nóg glibberiger geworden en er is nog meer modder. Dat laatste stuk is behoorlijk zwaar.
We waren om kwart voor 12 vertrokken en om kwart voor 5 staan we weer bij de auto. Behoorlijk moe, heel modderig en toch ook best wel nat.
Terug naar het hotel.
Rond kwart over 6 zijn we in de buurt van Koloa en we willen makkelijk eten. Bij Bubba burger, met als slogan ‘Always juicy, never greasy’ (daarbij doelend op kritiek op de grotere fastfood bedrijven) halen we 3 heerlijke burgers.